تماس با ما
آدرس
ساعات کاری
مقدمه
در یک خودرو، یک جعبه دنده، به عنوان وسیله ای عمل می کند که نیروی تولید شده توسط موتور را از طریق یک سیستم مکانیکی دنده به چرخ ها منتقل می کند. گیربکس این امکان را به فرد می دهد که به صورت کنترل شده ای قدرت را به وسیله نقلیه اعمال کند، بدون آن، خودرو به طور موثر حرکت نمی کند.
دنده‌های پایین‌تر در گیربکس، گشتاور مورد نیاز برای شتابگیری را فراهم می‌کنند، در حالی که دنده‌های بالاتر با استفاده مؤثرتر از نیروی موتور به رسیدن به سرعت بالا کمک می‌کنند. در حالی که عملکرد ممکن است ساده باشد، انواع مختلفی از انتقال وجود دارد که به انتقال نیرو به حرکت کمک می کند.
Manual Transmission
در خودروهای گیربکس دستی، راننده از پدال کلاچ و یک میله دنده که روی زمین بین صندلی های جلو یا روی کنسول میانی قرار دارد، استفاده می کند تا خودرو را در دنده مناسب قرار دهد.
رانندگی با گیربکس دستی مهارتی است که باید آموخته و تمرین شود تا بفهمیم چگونه می توان بیشترین کارایی، قدرت و شتاب را از خودرو دریافت کرد. در بین انواع گیربکس، گیربکس های دستی کم مصرف ترین هستند. با این حال، این به سبک رانندگی بستگی دارد زیرا استفاده از دنده تهاجمی کمترین مسافت پیموده شده را به شما می دهد.
Automatic Transmission
گیربکس اتوماتیک نوعی گیربکس است که به طور خودکار دنده را تعویض می کند و بنابراین نیازی به تعویض دستی دنده توسط راننده ندارد. گیربکس اتوماتیک از سنسورهایی برای نظارت بر سرعت خودرو و همچنین دور موتور و تغییر نسبت دنده با کمک یک واحد کنترل الکترونیکی (ECU) استفاده می کند. انواع مختلفی از گیربکس های اتوماتیک وجود دارد که در حین مطالعه با آنها آشنا خواهید شد.
گیربکس مبدل گشتاور (Torque Converter Transmission)
گیربکس‌های مبدل گشتاور به عنوان خودکار مبدل گشتاور نیز شناخته می‌شوند، زیرا این مکانیزم از یک جفت سیال پیشرفته برای تقویت گشتاور تولید شده توسط موتور برای انتقال نیرو به چرخ‌ها استفاده می‌کند. گیربکس مبدل گشتاور یک شگفتی مهندسی و همچنین قدیمی ترین نوع گیربکس اتوماتیک است که در خودروها یافت می شود.
در خودرویی با گیربکس مبدل گشتاور، پدال کلاچ گم شده است، این سیستم انتقال از طریق دو توربین کار می کند که یکی به موتور و دیگری به گیربکس متصل است. سیال هیدرولیک بین هر دو توربین، نیرو را از توربین واقع در سمت موتور به توربین واقع در جعبه دنده منتقل می کند و بنابراین حرکت خودرو را القا می کند. اتومبیل‌هایی که دارای گیربکس مبدل گشتاور هستند، رانندگی راحت‌تری دارند و گشتاور کافی برای شتابگیری هموار می‌دهند. مبدل‌های گشتاور در مصرف سوخت کارآمد هستند، اما به دلیل پیچیدگی مهندسی، گرانتر از گیربکس‌های دستی هستند.
انتقال متغیر پیوسته (Continuously Variable Transmission)
یک سیستم انتقال CVT از طریق یک سیستم قرقره کار می کند، دو مخروط در هر قرقره از طریق یک تسمه زنجیره ای به هم متصل می شوند و این مخروط ها می توانند برای افزایش یا کاهش قطر تسمه حرکت کنند تا نسبت دنده را تغییر دهند. این ویژگی CVT به آن اجازه می‌دهد تا نسبت‌های دنده‌ای بی‌نهایت داشته باشد که گیربکس می‌تواند به سرعت بر اساس نیاز خودرو تغییر کند.
مزیت اصلی گیربکس CVT این است که می تواند چرخش موتور را در دقیقه ثابت نگه دارد حتی اگر خودرو با سرعت های مختلف حرکت کند. این کار مصرف سوخت را افزایش می دهد و تجربه رانندگی آرامی را به ارمغان می آورد. گیربکس اتوماتیک CVT یکی از مقرون به صرفه ترین گیربکس های اتوماتیک موجود است. با این حال، در صورت خرابی گیربکس CVT، این هزینه با هزینه های بالاتر تعمیر جبران می شود.
گیربکس نیمه اتوماتیک (Semi-Automatic Transmission)
یک گیربکس نیمه اتوماتیک ترکیبی از عناصر راحتی و اتصال ماشین یک گیربکس دستی و اتوماتیک است. گیربکس های نیمه اتوماتیک شامل گیربکس های دستی خودکار (AMT) و دستی های بدون کلاچ مانند iMT هیوندای هستند . یک گیربکس نیمه اتوماتیک پدال کلاچ ندارد اما دارای یک دسته دنده است. این گیربکس ها از یک محرک برای درگیر کردن کلاچ در بهترین دور موتور استفاده می کنند تا بتوانید دنده را به خوبی تعویض کنید.
با توجه به ماهیت دستی مانند آنها، راندمان سوخت آنها تقریباً برابر با گیربکس های دستی است و با عنصر اتوماتیک خود خستگی را در ترافیک توقف و حرکت کاهش می دهند. در حالی که ممکن است نسبت به مبدل های گشتاور و CVT ها کمی بهتر از جیب باشند، این خودروهای اتوماتیک به دلیل پیچیدگی سیستم کلاچ به اندازه گیربکس های دستی ارزان نیستند.
گیربکس دوکلاچه (Dual-Clutch Transmission)
گیربکس دوکلاچه نوعی گیربکس اتوماتیک است که از دو کلاچ برای تعویض دنده استفاده می کند. یک گیربکس DCT دارای دو مجموعه دنده است که در گروه های زوج و فرد قرار می گیرند، به عنوان مثال 1-3-5 و 2-4-6. یک کلاچ گروه دنده های فرد را درگیر می کند، در حالی که کلاچ دیگر گروه زوج را درگیر می کند.
این چیدمان دنده‌ها را سریع و روان درگیر می‌کند، زیرا کلاچ‌های دوگانه از قبل دنده‌ای درگیر دارند و زمانی که دنده قبلی به محدوده دنده‌اش رسید آماده استقرار هستند. یک گیربکس DCT به همین دلیل در مصرف سوخت کارآمد است، با این حال، گرانتر از سایر گیربکس های ذکر شده است. دلیل اصلی هزینه آن ساخت و عملکرد بسیار پیچیده آن است که دلیل اصلی استفاده از آن در خودروهای سطح بالا است.
گیربکس تیپترونیک (Tiptronic Transmission)
گیربکس تیپترونیک که با نام های اسپرتماتیک و استپترونیک نیز شناخته می شود، در اصل نوعی گیربکس اتوماتیک است که دارای حالت تعویض دنده دستی است. این بدان معناست که راننده می تواند هر زمان که نیاز باشد، دنده ها را به صورت دستی تعویض کند.
خودروهای دارای گیربکس تیپترونیک یا دارای یک اهرم دنده پشت فرمان، یا یک پانل دنده دوم در سمت راست صفحه دنده اصلی یا شیفترهای پدال هستند. گیربکس تیپترونیک با گیربکس نیمه اتوماتیک متفاوت است زیرا از مبدل گشتاور به جای کلاچ برای تعویض دنده استفاده می کند.
گزینه Tiptronic در خودروهای مختلف متفاوت به نظر می رسد، با این حال شکل استاندارد نمادهای ‘+’ و ‘-‘ در دو انتهای ستون اهرم Tiptronic است، جایی که ‘+’ مخفف ‘upshift’ و ‘-‘ مخفف ‘downshift’ است. برای تعویض دنده باید اهرم را به سمت جلو فشار دهید و برای تعویض دنده اهرم را به عقب بکشید.
همین کار را می توان با شیفترهای دست و پا زدن (در صورت وجود) انجام داد. در حالت تیپترونیک، تعویض دنده باید به ترتیب دنده انجام شود، به این معنی که راننده نمی تواند هیچ دنده ای را از دنباله حذف کند، به عنوان مثال، راننده نمی تواند از دنده اول به دنده سوم تغییر دهد. اکثر خودروهای دارای گیربکس تیپترونیک همچنان به طور خودکار دنده ها را تعویض می کنند تا از موتور محافظت کنند، حتی زمانی که راننده در حالت دستی رانندگی می کند.
شرکت های تابعه و همکاران
ساعت کاری
